Helaas....

 

Preparation

Ik had er weer enorm zin in. Vorige week nog de Karpencross gelopen en nu dan weer een officiële 10 kilometer wedstrijd. Het mocht niet zo zijn. De laatste dagen heb ik last van wat zwarte slierten voor mijn rechteroog. Ook een enkel donker vlekje. Tja, toch maar even langs de oogarts gefietst en die is toch van mening dat ik maandag 16 maart onder het mes moet. Gaatje in het netvlies en staar! Niks aan de hand denk ik. Deze wedstrijd kan ik nog mooi meepikken. Totdat hij zegt dat er in het weekend niet gesport mag worden. Hoezo? Ook geen 10 kilometer wedstrijdje? Echt niet dus. Toen heb ik wel even gevloekt. Niet hardop natuurlijk, dat mag ik niet van mijn moeder.... En nu? Maria stelt voor om samen mijn loopmaten aan te moedigen. Dat voorstel sla ik niet af en we reizen af richting Drunen. Nu zie ik ze nog. Morgen kan het al weer anders zijn.

 

Warming up

Vlak voor de start zie ik ze staan. Bas, Werner, Jeroen, Natasja, Susan en Willy. Ze zijn verrast dat we er zijn. Het is fris, maar Bas heeft een korte broek aan. Ik neem een foto van Jeroen, Susan en Willy, Even later ook van Bas, Werner en Natasja. En dan natuurlijk van alle zes samen. Ook Joop Quick nam een foto. Hij gaat de halve marathon lopen en heeft nog even wat tijd.

 

The run

Het startschot klinkt en we wensen ze veel succes. Vervolgens gaan we heerlijk aan de koffie in de plaatselijke lunchroom. Joop gaat mee en neemt als brandstof voor zijn halve marathon motor een broodje gezond. Na 30 minuten lopen we richting finish en verwachten we de eerste 10 kilometer lopers binnen. Dat zijn helaas niet onze loopmaatjes. Is ook niet nodig. Dan hadden we met z'n allen vele jaren eerder moeten beginnen. Na 48 minuten zien we Werner en Susan de hoek om komen. Ik neem mijn nieuwe smartphone en maak een foto van deze twee koplopers. Althans, de twee koplopers van ons groepje dan. Ik zie dat Susan nog snel even gas bijgeeft en zo 2 seconden voor Werner finisht. Weer even later komt Jeroen in zijn eentje aangelopen. Hij kon ze net niet volgen. Dan zie ik Bas en Natasja de hoek om komen. Precies een minuut na de finish van Susan, maar wel mooi onder 50 minuten. We lopen dan richting de finishmat. Alleen Willy moet nog binnenkomen en ik zie haar naam op het mooie bord staan. Dan zegt Maria dat mijn naam ook op het bord staat. En inderdaad, het blijkt dat ik ook ben gefinisht. Zie de finishfoto van Willy. Mijn naam staat daar inclusief startnummer en tijd. Nou ja, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dan bedenk ik me dat ik mijn startnummer in mijn binnenzak heb zitten. Blijkbaar heb ik dus heel dicht bij de startstreep gestaan en is mijn nummer gescand. En bij het maken van de finishfoto van Willy is hij weer gescand en zo kom ik aan een respectabele tijd van 51:09 min. over 10 kilometer. Geen PR, maar het kon ook slechter. Helaas krijg ik er geen medaille voor.

 

Cooling down

Maria en ik lopen naar het finishgebied toe en zien dat ze met z'n allen gezellig zitten na te kletsen over de race. Wat had ik hier graag meegedaan. Het is heel apart om hier zonder blessure te staan en toch niet mee te mogen lopen. Ik ben vandaag niet blij met mijn oogarts. Uiteraard zijn mijn ogen me toch liever dan mijn loopmaatjes, sorry jongens. Bij het afscheid nemen weet ik niet voor hoe lang dat is. De volgende dag ga ik onder het mes en mag dan twee weken niet sporten. Wel fietsen, maar ook geen autorijden. Ik benieuwd hoe ik hier uit kom. Over een paar weken weet ik het. Zolang blijven de schoenen in de tas!