Modder en zon

 

Preparation

Wij “speedy hardlopers” zijn altijd in voor een feestje. Vorig jaar waren er een aantal op vakantie, maar dit jaar zijn er toch een aantal geïnteresseerd om gezamenlijk één of twee middagen c.q. avonden carnaval te vieren. Monique maakt een carnaval groepsapp aan met wel 40 leden. De één na de ander haakt af om verschillende redenen. O.a. Martijn en Wilko kiezen voor de wintersport. Uiteindelijk blijven we met een groep over die er wel zin in heeft. Op zaterdagavond starten we bij Cafe Wilhelmina op het Wilhelminaplein. Samen met Willy, Werner, Patrick, Bas, Natasja, Ton en later Marcel en Nancy met vriendin dansen en zingen we. We lopen zelfs mee in een polonaise, dat is wel érg lang geleden. Willy vertrekt morgenochtend naar de wintersport dus ze haakt als eerste af. Begrijpelijk. Op zondagmiddag ben ik fit genoeg om in het zonnetje de optocht in Best te bekijken. Samen met Maria en Frits drinken we in Prinsenhof nog wat. Op maandagmiddag beginnen de eerste foto’s voorbij te komen van een volgende groep feestgangers. Ik zie o.a. Lieke, Cathy, Monique, Werner, Gerald, Eric en Paul. Als ik later op de avond aansluit bij Centraal op de Markt, sluiten ook Bas, Natasja en Susan aan. We verhuizen naar de buren. Queens is gezelliger en daar zien we weer Patrick, Ton. Het wordt een gezellig zooitje daar achter in de zaal. Het kleine podium is echter funest voor Werner. Hij stapt mis en beschadigd bijna zijn glanzende schedel. Dat ging maar net goed, dachten wij. Later blijkt bij thuiskomst zijn scheenbeen open te liggen. Bloeien als een rund. Toch maar even naar laten kijken. Eric maakt wat sfeerfoto’s voor ons en later op de avond gaan we naar De Wildeman, twee deuren verder. Daar is het ook beredruk en we maken onze laatste euro’s op aan bier en wijn. De bardames dansen op tafel en wij houden het gezellig onder elkaar. Het einde van de gezellige nacht nadert en langzaam maar zeker vertrekken we “om ons zelf te beschermen” allemaal richting huis. Niet bezopen, maar wel lichtelijk zweverig… Dinsdag is weer een gewone trainingsdag en ga ik me langzaam weer voorbereiden op de derde wedstrijd dit jaar: De Karpencross. Vorig jaar in een zonovergoten ambiance. Gezellig druk en een leuk parcours.

Inmiddels is mijn 4e uitgave verschenen van A day at the races in een eerste oplage van 20 stuks. Op voorinschrijving is deze bijna uitverkocht!

 

Warming-up

Het is de eerste echte lentedag van 2015, met een Eindhovens temperatuurrecord voor 8 maart van 18,6 graden. De Sportplein Eindhoven Karpencross staat op het programma. Het is de laatste wedstrijd van de Kempische Crosscompetitie. Vandaag zullen de wedstrijdlopers die aan deze competitie deelnemen de puntjes op de i moeten zetten. Ook de recreantlopers gaan genieten van de mooie omgeving onder een heerlijk zonnetje bij het Eef Kamerbeek atletiek centrum. De afstanden variëren van 700 meter voor de jongste pupillen en mini’s, tot 10900 meter voor de Mannen senioren.

 

Rond 10.00 uur start een aantal scholieren waarvan de jongste 3 jaar en de oudste 12 jaar is. Misschien zijn dit de toppers van de toekomst. Even later een groep van 147 recreanten. Zij kunnen kiezen uit 2100, 4300, 6500 of 8700 meter. In deze groep start ikzelf en mijn doel is vandaag om 8700 meter te lopen, vier ronden. Een mooie snelle tijd vind ik voor vandaag niet echt belangrijk. Ik doe, althans vandaag voornamelijk mee voor de gezelligheid en als voorbereiding voor de Drunense duinenloop volgend weekend.

In 2009 was deze cross mijn eerste hardloopwedstrijd ooit. Destijds begon ik met het Start to Run programma bij Eindhoven Atletiek. Ik schreef toen in, in de veronderstelling dat het een wegwedstrijd was. Toen niet wetende dat een cross toch echt iets anders was. Tegenwoordig weet ik wel beter en loop gemiddeld zo’n 20 wedstrijden per jaar. Voornamelijk op de weg.

 

The run

Met Susan, Werner en Wilko sta ik vandaag aan de start op deze zonnige dag. In korte broek en met korte mouwen. Op papier ziet het parcours er uitdagend uit, in werkelijkheid is het loodzwaar. De start is op de atletiekbaan en na 200 meter gaan we rechtsaf richting de Dommel. Daar is het één drassige modderbak. Vrijwilligers zijn hier een dag eerder bezig geweest om wat gleuven te graven anders zouden we zeker geen droge voeten houden. Niet dat dat nu wel het geval is, alle plassen ontwijken is haast onmogelijk. De soppende geluiden klinken leuk. Je zou hier zomaar je schoenen kunnen verliezen. Ik word links en rechts ingehaald. Werner en Wilko lopen al een iental meters voor me, Susan loopt wat achter. Ik kijk om of ze nog bij me aan wil sluiten. Nadat we de Kleine Dommel zijn overgestoken bij de Orpheuslaan komen we aan de overkant van het parcours een wat makkelijker begaanbaar stuk tegen. Langs de Sumatralaan is het goed lopen totdat we rechtsaf een weiland ingaan. Als je hierna nog geen modderschoenen hebt, heb je vals gespeeld. Niet alleen mijn schoenen, maar ook mijn kuiten zitten inmiddels onder de modder. Even later komt er een wat zachtere ondergrond en hier kun je, als je daartoe in staat bent wat voorgangers inhalen. Wilko is al helemaal uit het zicht verdwenen en Werner loopt een paar honderd meter voor me. We komen op de Onze Lieve Vrouwestraat uit en moeten nu een stevige heuvel over. Dit is een gemene heuvel zo vlak voor de finish. Hier moet ik nu beslissen of ik de volgende ronde in ga. Uiteraard loop ik door. Na de tweede ronde zie ik Werner al langs het parcours staan. Hij was sneller bij de start maar is na twee ronden gefinisht. Ik sluit nu aan bij twee lopers die een voor mij lekker tempo lopen. In de laatste ronde, ongeveer een kilometer voor de finish haal ik ze beide in. Toch nog even die uitdaging aangaan om de uitslag wat positiever te beïnvloeden. Als ik finish, 46 minuten en 24 seconden geeft mijn horloge aan, is daar zoals altijd het heerlijke gevoel van “YES, ’t is weer gelukt vandaag”. In de uitslag ben ik 100e. Ik vind het prima.

 

Cooling down

Na een verkwikkende douche ga ik de tribune op waar de toeschouwer onder het genot van een hapje of drankje kan genieten van de snelle bikkels: de mannen en vrouwen senioren en masters. Zij gaan het prijzengeld verdelen. De temperatuur is nu op zijn hoogst, heerlijk voor op de tribune, maar zij zweten niet alleen van de inspanning. Tot 15:00uur starten er deze middag allerlei pupillen en junioren. Het is een mooi gezicht, al die ouders en grootouders die hun kroost aanmoedigen om nog harder te lopen dan die ene die voor je loopt. Ik zie dat Wout, de zoon van Natasja, als eerste over de streep komt in de categorie Pupillen B 1400 meter. Met een prachtige eindsprint blijft hij nummer 2 vijf seconden voor. Alle jonge deelnemers krijgen na afloop een mooie medaille, maar de nummers 1, 2 en 3 van vandaag en die van de totale Kempische Crosscompetitie krijgen natuurlijk een extra medaille. Plus natuurlijk een echte huldiging op het podium. En dat is helemaal gaaf. Onder het toeziend oog van verschillende fotograferende en filmende smartphones worden ze gefeliciteerd door de organisatie. Een zonnige dag wordt afgesloten met een gratis pannenkoek. De wasmachines kunnen thuis aangezet worden. De schoenen moeten weer schoongemaakt worden. Eh… “mam, kun je even helpen?”