Onstuimig Egmond

 

Preparation

 

Voor de vijfde keer ga ik me wagen aan de kwart marathon van Egmond. Tot op heden nog steeds niet de halve marathon, maar de kwart. Ik merk dat ik liever afstanden loop tussen 5 en 16 kilometer. Een andere reden is, dat ik op het moment van inschrijven in 2014 nog steeds last had van een achillespees blessure. Hoewel die nu aardig genezen lijkt, leek het me destijds niet verstandig om me aan een halve marathon te wagen.

Nadat ik vorige week de Nieuwjaarsloop tot een goed einde heb weten te brengen ben ik er voor vandaag gerust op dat het goed gaat komen. Maar… de weersvoorspellingen zijn niet gunstig.

 

Warming up

 

De voorspellingen geven aan dat het een strijd tegen de elementen gaat worden. Spannend! De bussen vertrekken aardig op tijd richting het Noorden maar bus 1 draait plots om bij Zaltbommel. Daar moeten nog enkele lopers opgehaald worden. Gelukkig is er plaats voor ze in de bus en komen we nog net op tijd aan in Egmond. Het slapen onderweg is er niet echt van gekomen. Met Natasja naast me kan dat ook niet. Te gezellig natuurlijk.

Voor de lopers van de kwart marathon is het enigszins haasten met nog maar twintig minuten op de klok voor de start. De buschauffeur werkt ook niet echt mee. Hij wil nog even spookrijden in Egmond en de minuten vliegen zo voorbij. We mogen als eerste de bus uit en zetten er een flinke pas in. Voor mij loopt Marieke. Marieke is obesitasverpleegkundige in het Catharina Ziekenhuis en ik ken haar van de trainingen voor de Halve Marathon van Eindhoven. Ze traint op woensdag dus zie ik haar niet zo veel omdat ik zelf op dinsdag train. Jammer, want ze is gezellig gezelschap. Ook maak ik kennis met Petra. Petra traint samen met Marieke, maar is een tikkie sneller. Gezamenlijk lopen we naar de grote tent waar we onze tas kunnen achterlaten. Ik loop echter door naar de sporthal waarachter zich de kramen bevinden voor je tas. Die lever ik daar in. Nog even een plasje bij de vele plaskruizen die overal staan en dan als een speer naar het startvak. Bij het legen van mijn blaas zie ik ineens Edwin. Edwin is ook een loper van Eindhoven Atletiek en tegelijk met mij begonnen bij Start to Run in 2009. Hij loopt vandaag voor het eerst in Egmond. Dat doet hij samen met Miranda, tegenwoordig zijn vaste loopmaatje. Samen lopen we ons warm naar de startvakken. Nog tien minuten… Bij de startvakken is er geen doorkomen aan. Edwin en Miranda schuifelen langzaam het laatste startvak in. Ik loop nog door naar het volgende. Uiteindelijk valt het mee. De start van zowel de kwart als de halve marathon wordt een half uur opgeschoven. Er komt een kerel het vak in met een bord. Daarop staat dat de start met een half uur vertraagd is. Ik hoor ook iemand vertellen dat we de route tegengesteld gaan lopen. Na een half uur koukleumen in het startvak vertrekken we eindelijk.

 

The run

 

Ik start aan de rechterkant in het startvak maar bedenk me dat supporters Natasja, Bas en Etienne wel eens aan de linkerkant zouden kunnen staan. Na honderd meter ga ik links lopen en ja hoor, ik zie ze staan. Ik kan nog ‘highfiven’ met Natasja en voorbij zijn ze weer. Na een kilometer zie ik aan de linkerkant ook Joost staan. Ik wens hem succes voor straks en hij mij voor nu. Omdat de route in tegengestelde richting gaat lopen we nu de Bloedweg naar beneden in plaats van er tegenop. Dat is dan weer een voordeel. Het is erg druk en smal, zeer weinig ruimte om in te halen. De eerste twee kilometers gaan dan ook niet snel. Later haal ik wel heel wat lopers in. Onderweg passeren mij een paar jonge lopers, studentikoze types. Ze hebben geen loopkleding aan en aan hun gesprek te horen lopen ze voor het eerst deze wedstrijd. Aan hun loopstijl te zien wordt dit voor hun een hele uitdaging. Het stuk over de verharde paden is goed te doen, bijna geen wind en nog redelijk vlak. Ik kom na vijf kilometer door in 27:32 min. Daar ben ik niet ontevreden over. Maar dan, na ongeveer zes kilometer draaien we een onverhard pad op en zo de duinen in. Ik heb de studieboys zojuist weer ingehaald. Dit is een nieuw stuk parcours. Een mooi stuk maar soms erg winderig. Mijn petje waait bijna af, ik kan het nog net tegenhouden en mijn startnummer wappert op het shirt. Kilometer zeven gaat bijna helemaal naar beneden en mijn kilometertijd ligt hier dan ook onder 5:00 minuten. Of we het strand op gaan is onduidelijk, dus de krachten sparen is misschien niet onverstandig. Er lijkt geen eind aan het duinpad te komen. Breed is het niet, je kunt er net met zijn tweeën naast elkaar lopen en het gaat nog steeds omhoog, omlaag, weer omhoog en weer omlaag. Oh ja, en weer omhoog. Boven op de duinen heeft de wind vrijspel. Publiek is ver te zoeken en gelijk hebben ze. Die gaan echt niet in die koude wind in de duinen staan. Op twee kilometer voor de finish zie ik in de verte de vuurtoren, geen strand dus vandaag. Versnellen zit er echt niet meer in en de laatste kilometer door het dorp is een zware. Er staat geen finishboog en voor ik het in de gaten heb loop ik over de finishmat. Binnen het uur was mijn persoonlijke doel voor vandaag en dat is gelukt, 59:04 min. Tevreden dus. Na de finish krijg ik een ijskoud flesje AA-drink in mijn handen geduwd samen met de medaille en een poncho. Na vijf minuten aanklooien met dat plastic ding kap ik er mee. De wind blaast hem alle kanten op behalve de goeie. Dan maar zonder poncho terug naar de sporthal.

 

Cooling down

 

Het is nog een flink eind teruglopen naar de sporthal. Om de sporthal in te komen moet ik langs een file van wachtende halve marathon lopers. Die moeten nog een kleine twee uur of meer aan de bak. Ik mag me weer omkleden en doe dat temidden van honderden anderen en tijdens de muzikale dreunen van de Vengaboys. Een DJ draait het marathon publiek warm met discodreunen uit de jaren ´90 en ´00. De start van de halve marathon mis ik voor een gedeelte. Ik zie nog wel Hans en Joop en ook Peter voorbijkomen maar Etienne, Joost, Bas en Natasja mis ik. Als ze allemaal voorbij zijn ga ik naar restaurant “De Klok” om op te warmen. Daar tref ik wat “kopstukken” van Eindhoven Atletiek. Zij bezetten ieder jaar dezelfde tafel in dezelfde hoek. Goed om te weten. Na twee biertjes en een warme tomatensoep ga ik met Willem tegen drie uur naar buiten om de finish te zien van de lopers. Hans den Ouden zien we moe gestreden voorbijkomen. De anderen: niet gezien! Onderweg troffen de halve marathon lopers een onstuimig strandweer, maar hun parcours hoefde niet gewijzigd te worden. Gelukkig is wel iedereen gefinisht en worden er mooie tijden gelopen. De één wat sneller dan de ander natuurlijk. We gaan richting de bus, maar eerst duiken we bij het busstation van Egmond ‘Snackplaza’ in. Daar vullen we onze maag voor de terugreis.

 

After party

 

Omdat de start was uitgesteld is ook het vertrek van de bus richting Eindhoven uitgesteld. Onderweg stelt de wind onze reis ook nog wat uit. Een loshangend verkeersbord zorgt ervoor dat we in een lange file terecht komen. Op de A9 moet de chauffeur plotseling op de rem wat weer gevolgen heeft voor Marieke. Op het bovendek gaat zij languit over de vloer. Ai, dat doet pijn. Een pijnlijke knie en ellenboog en ook een blauwe plek houdt ze er aan over. Als we een tijdje stilstaan in de file besluit ik te gaan vragen hoe het met haar gaat. Zo te zien gaat het wel weer. De witte wijn maakt veel goed. Het bier van de Aldi ook trouwens, en de worst en de pinda’s en de toastjes. We komen niets te kort. We checken onze tijden op de uitslagenlijst en het blijkt dat ik de snelste mannelijke recreant ben van Eindhoven Atletiek. Dan blijkt dat Petra, die naast Marieke zit sneller was. Zij heeft echter niet onder haar eigen naam gelopen. In de drie uur en drie kwartier die de reis geduurd heeft is het gezellig geweest in de bus. Dat het zo lang duurde was geen ramp overigens want de vrijwilligerscrew van Eindhoven Atletiek had weer uitstekend voor de lopers gezorgd. Zoals ik al zei: we kwamen niets tekort. Drank en hapjes in overvloed. Dank aan al de vrijwilligers die zich zo hebben ingezet om het ons zo naar hun zin te maken. En ook dank aan de organisatie die ieder jaar weer deze logistieke klus heel goed klaart. Bedankt Eindhoven Atletiek! Tot volgende jaar!