Het heerlijk begin van het nieuwe jaar!

 

Preparation

 

2015 is goed begonnen. Op vrijdag 2 januari, als ik net bekomen ben van de oudejaars gourmet, start het loopjaar 2015 met een training vanuit de woning van Heather. Je zou bijna denken dat het hier een dependance is van Eindhoven Atletiek. Regelmatig vertrekken van hieruit namelijk trainingsloopjes. Er staat voor vandaag een intervaltraining op het programma als voorbereiding op de Nieuwjaarsloop. De sneeuw van de afgelopen dagen is gelukkig zo goed als weg. Dinsdag is de training uitgevallen omdat het levensgevaarlijk was. Maar liefst 12 geïnteresseerde lopers zijn er vandaag klaar voor. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen (en kussen) in de keuken bij Heather lopen we richting Ekkersrijt en doen daar gezamenlijk een warming-up bij de “Houten Brug.”  Daarna doen we onze training op het fietspad langs het Wilhelminakanaal.

300 m tempo, 100 m rust, 300 m tempo, 100 m rust, 500 m tempo, 2 minuten rust en dan 1300 m terug in tempo. En dat geheel dan weer drie keer. Lekker pittig. Henri, Etienne en Kristel vormen steevast de kopgroep. De rest volgt in hun eigen tempo. Bas heeft wat last van zijn kuit dus laat 2 sessies schieten. In de laatste serie voer ik zelf het tempo wat op en daag Werner en Wilko uit op de laatste 100 m. Yes, ik win. Heerlijk sprintje kunnen trekken.

 

Warming - up

 

Om kwart voor twaalf is de start gepland voor de 14 kilometer van mijn vierde Genneperparken Nieuwjaarsloop. Een uur eerder heb ik afgesproken bij de Tongelreep met Susan, zodat we samen richting de start kunnen fietsen. Ze komt samen met Marcel aanfietsen en met z’n drieën zoeken we een plekje bij alle fietsen. Onderweg komen we Anita Maas met een paar andere loopmaten tegen. Bij aankomst in de kantine zien we Bas, Monique en nog een paar anderen al staan. De startnummers hebben we deze keer thuisgestuurd gekregen. Die heb ik dus al bevestigd aan mijn gele loopshirt. Ik breng mijn tas naar het kleedlokaal en wacht buiten met Wilko en Werner op enkele dames, maar die staan nog te wachten in de lange rij voor het toilet. Dan maar vast richting start. De gezamenlijke warming up is daar volop bezig. Ik zie een andere groep EA-leden zoals Harrie, Margot, Frits en begroet ze ook. Mijn maten zijn naar voren gelopen en ik besluit toch maar hetzelfde te doen. Daar staan ze allemaal bij elkaar te wachten tot het startschot valt. Spreekstalmeester Jan Voets voert de spanning op en dan ineens: het schot. Niemand geraakt gelukkig dus wij zijn weg. Gaan met die banaan…

 

The run

 

De hele groep wordt weggeschoten en we proberen ons plekje te vinden in de hele massa. Na de eerste bocht is het even zoeken, ga ik links of rechts van de middenberm lopen? Die middenberm bestaat uit een aantal rijen van kinderkopjes die ook nog eens een beetje bol gelegd zijn. Uitkijken dus als je daarover heen wil. Ik blijf links lopen en na een paar honderd meter haal ik Peter Rossieau in. Trainer bij Eindhoven Atletiek en binnenkort weer vader van een volgende spruit. De eerste fotograaf van Marathonfoto.nl heeft ons nu, binnen de eerste kilometer al vastgelegd. Het groepje bestaat uit Willy, Natasja, Werner, Susan en ik. Na iets meer dan een kilometer steken we de Antoon Coolenlaan over en gaan de Genneper Parken in. Rechts het paviljoen waar we na een training op donderdag een kopje koffie drinken om te herstellen. Vandaag niet, vandaag is het een schitterende zonnige dag. Een dag waarop de zon de mooie omgeving een extra glans geeft. En wij mogen daarvan genieten. Heerlijk lopen dus! Maar: een scherpe bocht naar rechts, een smal fietspad, een beetje modder, te veel snelheid in de bocht en bam!, daar horen we iemand onderuit glijden achter ons. Gelukkig loopt hij zonder kleerscheuren verder. Blijven oppassen dus.

 

Werner, in korte broek, loopt nu voorop en samen met Natasja bepaalt hij het tempo. Dat tempo ligt op ongeveer 11,5 km/u voor de eerste vier kilometer. Als we de Genneper Parken verlaten en richting Stadswandelpark lopen moeten we eerst het tunneltje onder de Boutenslaan door. Het gedeelte door het wandelpark is prachtig. We zien Maurice langs de kant staan, zonder fototoestel helaas. Maar hij moedigt ons wel aan. Dan nemen Susan en ik de kop van Werner en Natasja over. Als we voor de tweede keer het tunneltje onderdoor gaan staan daar ineens Nicole en Marc met de kleine Borias in de kinderwagen ons aan te moedigen. Wat leuk! Marc heeft uiteraard zijn fototoestel wel bij en reageert meteen. We staan er weer stralend op. De route gaat weer terug door de Genneper Parken en we komen nu op een drassig stuk. Gisteren regende het nog aardig maar vandaag zorgt de zon voor een glinstering in het water. Als we bij de watermolen komen gaan we wat versnellen. Het tempo gaat richting 12 km/u in kilometer vijf en zes. Willy vindt dat iets te snel en laat ons gaan merken we. Na twee brugjes draaien we weer de Antoon Coolenlaan op naar links. Joop Broeders wijst ons weer de Genneper Parken in want we moeten nog een ronde. Het is veertien kilometer en we zitten pas op zes. Met nog een rondje in het vooruitzicht zijn we geenszins van plan om er de brui aan te geven. Ik heb het idee dat we met z’n allen heerlijk aan het lopen en aan het genieten zijn. Ik hoor geen geklaag van mijn medelopers. Het is fris, maar lekker met dat zonnetje. Natasja krijgt wel een déjavu  in een bepaalde bocht. De insiders weten waarover ik het heb. De anderen lezen daarvoor mijn verslag van 2014! Bij de benzinepomp aan de Boutenslaan zien we in de verte Nicole en Marc met Borias, maar nu ook Anita en Maarten met Ymke in de kinderwagen. Hartstochtelijk moedigen ze ons weer aan. Deze twee kersverse gezinnetjes staan hier te genieten in de zon van de lopers. De dames kijken er volgens mij naar uit om weer te beginnen met hardlopen. Ze zien er uit om door een ringetje te halen, alsof ze niks geleden hebben na de bevalling. Binnenkort maar weer eens beginnen, maar wel bij Agnes natuurlijk!

 

Met nog een kilometer of vier te gaan blijft het tempo aardig vlak. Bij de kunstijsbaan, eh… het IJssportcentrum Eindhoven zoals dat zo mooi heet, gaan we rechtsaf richting finish. Ik zeg tegen Susan dat we na de laatste bocht nog alles uit de kast halen. Zonder een antwoord te krijgen weet ik dat ze het met me eens is. Voor die bocht worden we nog gefotografeerd met Natasja en Werner nog steeds trouw volgend. Dan komt de bocht, Susan zet aan, ik zet aan. Het tempo gaat gruwelijk omhoog. Hoe hoog? Geen idee. Het voelt als 20 km/u. Suus loopt nu rechts voor me, ik moet al mijn extra krachten aanspreken om haar bij te houden. “Wooow Suus” roep ik en gooi er de laatste schep bovenop. Op de foto kun je zien dat bij haar de concentratie er van af spat. Ik heb de kracht nog om mijn duimen omhoog te steken voor de fotograaf. Dan eindelijk die finish. Ik zie de tijdklok staan op 1:10 en nog iets. De laatste cijfers heb ik niet meer onthouden, misschien ook wel niet gezien. Ik klok 1:10,06 op de streep. Zo zeg, dat is een prima tijd. Twee minuten sneller dan vorig jaar. Een highfive met Susan en een paar seconden later met Natasja en Werner. Zij konden in onze eindsprint niet aanhaken. Is niet erg, ook voor hun mooie tijden. Twee minuten later komt Willy ook tevreden over de streep. Monique en Etienne zijn vandaag weer de snelsten. Etienne loopt zelfs onder het uur. Gemiddeld dus sneller dan 14 km/u. Monique en Bas hebben hem de eerste kilometers gehaast en daarna is hij pas weer gesignaleerd na de finish. Knap!

 

Cooling down

 

Ieder jaar krijgen we hier een handdoek. Vandaag nummer vier van de reeks en het is  een roze. Even later komen nog meer bekenden binnen: Jeroen, Joop Quick, etc. We kletsen nog wat na bij de finish, maar Monique heeft nog familieverplichtingen in Deurne en zit al in de auto voordat we het merken. Wij lopen naar de kleedlokalen van HC Oranje Zwart. Daar gaat iedereen voor een kop erwtensoep, gratis te verkrijgen en op=op. Niet voor mij. We kijken terug op een heerlijke wedstrijd. Over pijntjes heb je me niet gehoord. Die waren ook niet noemenswaardig. Voor het eerst in maanden heb ik weer eens voluit kunnen gaan zonder dat ik wat voelde. Dat is een goed vooruitzicht voor volgende week in Egmond. Met z’n drieën fietsen we terug. Marcel en Susan slaan weer linksaf bij de Tongelreep. Ik fiets nog een stukje de route die ik zojuist gelopen heb en geniet er opnieuw van.

 

After Party

 

Dan de jaarlijkse gezellige nieuwjaarsreceptie. Zoals gewoonlijk altijd na de Nieuwjaarsloop. Oliebollen van Dion, Surinaamse oliebollen, pittige hapjes, kaasjes, worst, bitterballen. Genoeg te eten en te drinken. Samen met o.a. Bas, Anita Maas, Wilko en zijn vrouw Marie-José, Werner, Hans, Joop en nog vele anderen was het een gezellige boel. Sluitingstijd officieel 17.00 uur. Ehh… dat wist ik niet, was ik even vergeten, het is wat later geworden. Ik fiets terug met Anita en spreek af dat Susan en ik een keer bij deze vitale dame op de koffie gaan, gewoon omdat dat ons wel gezellig lijkt! Doen we.