't is (voor) niks, gratis dus!

 

Preparation

 

Op vrijdag speelt “Paultje” in café Manus in Best. Paultje klinkt een beetje denigrerend, maar dat is het allerminst. Paul van Iersel is een doorzetter eerste klas. Na een moeilijke periode is hij weer helemaal terug. Hij loopt weer gezellig in zijn groepje, schuift leuk bij ons aan op de dinsdagavond en speelt een partij gitaar waar ik jaloers op ben. En dat niet alleen, hij zingt alsof zijn leven ervan af hangt. Deze vrijdag ga ik met een paar loopmaten luisteren naar het rockgeluid van Endless Wire, de band uit Best. Met Susan als taxi zijn Monique, Anita en ik om 21.00 uur al getuige van de soundcheck. “Born to be wild” klinkt er uit de boxen en dus is het tijd voor het eerste biertje. Later op de avond druppelen de loopmaten binnen: Bas, Willy, Stefan, Werner, Lieke, Cathy, Etienne en Rifka. Om 22.00 uur begint dan eindelijk de eerste van drie sets van ieder tien nummers. Dat gaat een latertje worden dus. Niet getreurd, we hebben een dag rust voordat de ’t is (voor) niks!! –loop start. We dansen er lustig op los en als ze aan het laatste nummer toe zijn pakt Paul de microfoon. Het is tijd voor zijn “Smoke on the water”, de klassieker van Deep Purple: “We all came out to Montreux…. “. Paul geeft zich helemaal en wij vinden het goed, ‘vet hard!’ Aan deze zeer gezellige avond komt helaas een einde, maar niet voordat Stefan het podium op is geklommen om een partijtje te playbacken. Ook zonder alcohol is hij een feestbeest! We doen nog één keer een grote ‘groepshug’ op een feestnummer waarvan ik de titel alweer vergeten ben en dan nemen alle Eindhoven Atletiek volgers van Paul afscheid. Time to go! Ik mag met Lieke en Cathy mee terug. Lieke en ook Susan bedankt voor de taxiritjes.

 

Warming-up

 

Zondagmorgen, 30 november 2014, ik ben present voor wedstrijd 81. Monique is zo vriendelijk om me vandaag mee te nemen naar Geldrop. Als we aankomen staan de lange afstanden op het punt van beginnen. Joost en Harrie gaan voor 30 kilometer. Michel, Henk Bressers en Joop Quick gaan voor 21 kilometer. We wensen ze veel succes en wij gaan ons startnummer ophalen in wijkgebouw De Dreef dat vlak naast de sporthal ligt waar de start is. Daarna terug naar de sporthal waar we ons kunnen omkleden en de tas in kunnen leveren. Monique, Maurice, Anita, Wilco, Marie-José (vrouw van Wilco) en ik gaan vandaag de 10 kilometer uitdaging aan. Marcel start tegelijk met ons maar loopt 15 kilometer. De eindtijd wordt vandaag geregistreerd door middel van het scannen van je startnummer als je de finish gepasseerd bent. Een methode die ik nog nergens anders gezien hebt. Waarschijnlijk een stuk goedkoper dan met een chip.

 

The run

 

Monique en Wilko zijn van plan een mooie tijd neer te zetten en staan zowat op de startlijn klaar. Maurice en ik staan daar vlak achter. Na het startschot krijgen we al na 100 meter een bocht naar rechts. Daar staat fotograaf André Lindhout van Run2Day die Maurice, Marcel en mij op het schijfje vastlegt. Toch een actiefoto deze keer. Het is altijd maar afwachten of je foto’s terug kunt vinden van jezelf. Op de foto kun je zien dat Maurice zijn startnummer ondersteboven zit. Een “bewussie”. Monique en Wilko zijn in geen velden of wegen meer te bekennen en ook Marcel loopt van ons weg. Maurice en ik besluiten om bij elkaar te blijven. Voordat de eerste kilometer er op zit moeten we de A67 over. Dat gaat nu nog goed, later moeten we er weer overheen en dan is de fysieke gesteldheid echt anders. Gelukkig heb ik (nog) geen last van mijn achilles. Het gaat steeds beter, ook met de reactie na een wedstrijd. Het herstel zet zich gelukkig goed door. Meteen nadat we de A67 zijn overgestoken gaan we linksaf en draaien vervolgens onder het viaduct door. Daar maakt een fotograaf vanaf het viaduct een leuke foto’s van ons. Vanaf nu is het onverhard tot een kilometer voor de finish. We gaan de Strabrechtse heide in. Maurice bepaalt het tempo dat ligt tussen 5.10 en 5.15 min/km. Het onverharde gedeelte zorgt er voor dat ik me twee keer aardig verstap. Eén keer links en één keer rechts. Met rechts is dat niet zo’n probleem, maar links is wat gevaarlijker. Mijn blessure is weliswaar aardig genezen maar zo’n misstap bezorgt me weer even een pijnscheut. Na een kilometer of vijf moet ik Maurice even laten gaan. Geen probleem denk ik. Het gaat me vandaag weer niet om een goede tijd. Even later sluit ik weer aan bij Maurice en we steken de A67 nogmaals over. We hebben dan nog vier kilometer te gaan en kunnen wat versnellen. Op twee kilometer voor de finish volgen er twee heuvels met los zand. Dat is het zwaarste gedeelte van het parcours. Boven op de heuvel staat een dame met een spandoek: KANJER. Iedere loper die voorbij komt moedigt ze aan. Dat hebben we daar wel nodig. De laatste kilometer is weer verhard. Vanaf het pad gaan we weer de wijk in en dan zijn we weer terug bij de start. Na de laatste bocht zetten we allebei nog even aan voor een eindsprintje. Na de streep worden we meteen “gescand” voor de eindtijd. Zelf klok ik 51:07. Precies drie seconden sneller dan vorige week. De officiële uitslag geeft 51:06 aan. Ook goed, beter zelfs. We lopen samen nog even een paar honderd meter terug langs het parcours om uit te lopen. Daarna is het tijd om mijn tas weer op te halen in de sporthal.

 

Cooling-down

 

In de sporthal staan Monique en Wilko al te wachten. Zij zijn gefinisht in 44:06 en 46:22 min. Daarmee is Monique de eerste vrouw op de 10 kilometer geworden. Een felicitatie waard! Helaas is het de ’t is (voor) niks ­-loop dus ook niks geen prijs, jammer voor Monique. Ik loop met haar terug naar haar auto om de tas vast te droppen. Als we terug zijn in het buurthuis kunnen we zien of op ons startnummer een prijs is gevallen. Ja hoor, op mijn nummer kan ik vijf Snelle Jelle’s krijgen. Eh… mijn startnummer ligt al in de auto. Nou ja, laat maar zitten dan, ik heb er nog genoeg thuis. Wilko heeft wel een leuke prijs. Ik kom Edwin van de Voorde tegen, mijn loopmaatje van Start2Run vijf jaar geleden. Hij zou 15 kilometer lopen samen met Miranda zijn huidige loopmaatje, maar het zijn er uiteindelijk 10 geworden. Even gezellig gekletst. Monique neemt een warme soep en half uurtje later gaan we op weg naar Eindhoven. Met nog één wedstrijd te gaan zit het loopjaar 2014 er bijna op. Volgende week de laatste 8 kilometer tijdens de 2e editie van de Mispelhoefloop in Acht.