De regen is geen spelbreker.
Preparation
Het is weer “Zevenheuvelentijd”. De derde zondag in november is het in Nijmegen niet handig als je er gaat winkelen. Nee, Nijmegen is een loopstad, geen winkelstad. In juli is er de vierdaagse en in november de Zevenheuvelenloop. En deze Zevenheuvelenloop wordt sinds kort voorafgegaan door een Zevenheuvelennacht. Een 7 kilometer lange wedstrijd in het donker. Voor de kinderen een 400 en 800 meter wedstrijd. Deze nacht wordt steeds populairder. Dit jaar maar liefst 7000 deelnemers. Misschien moeten we maar eens overwegen om volgend jaar ’s nachts een warming up van 7 kilometer te doen en meteen een overnachting te plannen. Kan best gezellig worden. Maar nu konden we niet.
Een dag voorafgaand aan deze wedstrijd gaan we met een paar loopmaten op kraamvisite. Nicole is bevallen van een zoon en die moeten we toch echt gaan bewonderen. Monique heeft voor een mooi cadeau gezorgd, een zitzak met de naam Borias erop. Samen met Bas, Monique, Willy, Irene en de vandaag uitgerekende zwangere Anita genieten we van de beschuit met blauwe muisjes en geven we onbedoeld toch de adviezen die bij een jonge moeder alleen maar voor meer verwarring zorgen. We bedoelen het goed. Zo te zien is Marc een goede huisvader. Hij sjouwt en knuffelt zijn zoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Is het ook natuurlijk.
Dit jaar is het voor mij de vierde keer dat ik mee loop met de Zevenheuvelenloop. Vorig jaar heb ik hier samen met Natasja een mooi PR gelopen: 1:16:03. Daar waren we super blij mee. Voor dit jaar zal er dat voor mij niet inzitten. Na de Halve Marathon van Eindhoven heb ik toch serieus last gekregen van mijn linker achilles. Ik sla veel trainingen over, maar probeer toch af en toe wat te lopen, niet snel en niet ver. Langzaam maar zeker wordt de reactie na een training minder. Dat gaat veel te langzaam naar mijn zin natuurlijk. Ik ben twee keer bij Willy geweest om mijn kuiten te laten masseren en dat hielp gelukkig wel. Tijdens de kraamvisite bij Nicole was ik nog aan het twijfelen of ik wel zou starten. Bas gaf me een tip: Masseer zelf je achilles regelmatig. Vlak voor de wedstrijd even masseren en je kunt weer even vooruit. Ik volg zijn tip op en besluit om te gaan starten.
Warming-up
Om 10.20 uur vertrekt de trein richting Nijmegen. We besluiten de stoptrein te pakken. Overstappen is dan niet nodig en wij hebben gegarandeerd een zitplaats van Eindhoven tot Nijmegen. Inderdaad. Niet vergeten in te checken en dan met een man of 20 van Eindhoven Atletiek de stoptrein in. Vooraan een groep en ik met een groep achteraan. We zijn amper uit Eindhoven weg of daar komt een voor mij wel heel bekende conducteur aanlopen. Jacky, zelf ook hardloper en hij heeft vandaag dienst tot Den Bosch en weer terug. Op het moment dat hij me ziet grijpt hij mijn krentenbol uit mijn mond en neemt een hap. Mijn loopmaten staan verbaasd te kijken. “Wat doet die nou?”. Dan is snel duidelijk dat hij me kent en blijft hij de rit tot Den Bosch bij ons staan. Gezellig kletsen en lachen. Dat was een leuk begin van de dag. Werner en Susan debuteren vandaag in Nijmegen. Ook Gerald is er na lange tijd weer bij. Werner is opvallend stil vinden we… Aangekomen in Nijmegen regent het hier toch wel een beetje. We moeten uitchecken maar vinden geen paal. Door de drukte op het station is die onvindbaar. We hebben nog wat tijd en gaan op weg naar Café/Club van Buren. Eerst gaan we nog de bestelde shirts ophalen. Dit mooie oranje-grijze 7HL shirt zit als gegoten. Ik heb er ook maar één besteld, ondanks dat ik er toch wel genoeg heb. Dan blijkt dat Susan haar chip vergeten is te monteren op haar schoen. Ai, die heb je toch echt wel nodig. Ze gaat samen met Jeroen naar de 7HL Expo en kan daar gelukkig een tijdelijk chip krijgen. Na afloop weer in te leveren bij de organisatie. Bij Van Buren is het een drukte van belang. Je kunt je daar omkleden en je spullen achterlaten maar Bas, Gerald en ik besluiten om naar de parkeergarage te gaan. Daar is meer ruimte. Als we omgekleed zijn gaan Gerald en Bas naar hun startvak. Ik loop nog snel terug naar Van Buren waar “startvak bruin” op mij wacht. Nu op weg naar de start. Ik lever eerst mijn jas in bij een kraam. Ik zal blij zijn als ik na de wedstrijd die snel aan kan doen. Dan vertrekken ook Werner, Susan, Jeroen, Willy, Natasja en ik naar het bruine startvak en maken nog snel een selfie. Uploaden werkt helaas niet. Later.
The run
Om half twee begint er beweging te komen in de meute. Een echte warming up zit er niet, daar is het hier veel te druk voor. De trechterstart zorgt er voor dat we niet met z’n allen tegelijk over de startstreep gaan. Na twee kleine bochten lopen we op de Groesbeekseweg. Daar op de overdekte tribunes staan Etienne en Rifka ons aan te moedigen. Ik zie ze net te laat, maar Willy zwaait wel naar ze. Aan de linkerkant van de weg verwachten ze de eerste lopers al terug. Ik hoor door de speakers dat ze bijna op het laatste rechte eind komen. Jammer genoeg zien wij ze niet. We lopen de straat voorbij waar ze uit kunnen komen. De eerste kilometer zit er op en we zijn nog met z’n allen bij elkaar. 5:11 min deden we er over. Een echt plan heb ik niet. Door de achillesblessure durf ik me vandaag niet 100% te geven. Ik zie dat Jeroen soepeltjes van ons weg gaat lopen. Het oogt lekker makkelijk en hij verdwijnt uit ons zicht. Werner, Natasja en Willy lopen nog aardig bij elkaar en Susan en ik daar weer achter. Susan vindt het heuvel opwaarts pittig. Ik blijf de hele Nijmeegsebaan bij haar lopen omdat ik toch wel wat voel rond de enkels. Net na het 5 kilometerpunt draaien we linksaf een smallere weg, de Derdebaan op. Even later komen we de eerste drankpost tegen. Links en rechts kun je AA drink nemen of gewoon water. We gaan voor een bekertje water. De laatste twee kilometers, kilometer 5 en 6, gingen wat langzamer dan kilometer 3 en 4; 5:36 en 5:35 min. Inmiddels zijn onze loopmaten uit het zicht verdwenen. Vanaf nu zijn we op elkaar aangewezen. Geen probleem. Dit is niet de eerste keer dat wij samen lopen. Bij het 7 kilometerpunt slaan we links af de Zevenheuvelenweg in. Eerst een stukje omhoog en vervolgens kunnen we ons naar beneden laten “vallen”. En weer een stukje omhoog en weer naar beneden. Dan linksaf, weer een drankpost, maar hier nemen we niks. Op naar het 10 kilometer punt. We zitten inmiddels op 2/3 van de wedstrijd. Op het 10 kilometerpunt loopt Susan een paar meter voor me, goed te zien op de video. Meteen daarna gaan we rechtsaf. De elfde kilometer is traditioneel de zwaarste. De weg naar Hotel Erica (Postweg) heeft het hoogste stijgingspercentage heb ik het idee. We zien daar een aantal lopers wandelen. Dat gaan wij zeker niet doen. Deze goedgetrainde atleten denken vandaag niet aan wandelen! We genieten van de omgeving en peppen elkaar op als dat nodig is. Deze 11e kilometer is wel de langzaamste van allemaal: 5:59 min. Maar vanaf nu gaat het bergafwaarts. Niet met ons, maar met het parcours natuurlijk. We halen weer een paar lopers in en herstellen van de zware beklimming. Bij kilometer 14 draait een huis DJ een lekkere beat en we worden opgezweept om de laatste twee kilometer nog volop gas te geven. Dat doen we dan ook. Kilometer 14 wordt de snelste in 4:56 min. De laatste kilometer trekken we dit aardig door (5:01) en we gaan finishen aan de rechterkant van het parcours. Met de streep in zicht voeren we het tempo nog wat op en samen komen we over de streep nadat we nog best wel een stel lopers hebben ingehaald. Eindtijd: 1:19:47 min. Onder de 1:20 en daar ben ik wel blij om. Dit had ik niet verwacht. Met het blessureleed van de afgelopen weken is dit voor mij wel een opsteker. Susan heeft me hier als het ware doorheen getrokken. Dank je Suus. Ook met haar debuuttijd is ze tevreden. Na de streep worden we opgewacht door de anderen waarmee we gestart zijn. Jeroen was de snelste van ons: 1:13:08. Ongelooflijk! Daarna Werner met een debuuttijd van 1:15:32. Ook fantastisch! Dan Natasja met 1:16:10. Dat is net 4 seconden langzamer dan haar PR van vorig jaar. Toch goed gedaan hoor. Vervolgens Willy met een nieuw PR van 1:17:41. Proficiat! Heel netjes. We spotten een fotograaf en vragen of hij van ons een groepsfoto wil maken. Uiteraard doet hij dat. Zie hiernaast het resultaat.
Cooling down
Even later als de medailles in ontvangst zijn genomen staat Steven, vriend van Jeroen ons op te wachten. We lopen gezamenlijk richting de omkleedlocaties. Eerst gaat Susan haar chip weer inleveren en ik haal mijn jas op. Dan als een speer naar de parkeergarage want het is aardig fris. Snel omkleden dus. Bas en Gerald zijn al weg en even later ben ik ook op weg naar Club van Buren in de Molenstraat voor de beruchte After Party.
After Party
Terwijl de regen met bakken uit de hemel valt is het bij Van Buren een gezellige drukte. Als ik binnenkom staan daar al veel leden van Eindhoven Atletiek met een biertje in hun hand. De tas gaat onder een hangtafel en er gaat €10 per persoon in een pot. Daar hebben we maar liefst vier glazen bier voor. We treffen ook Barbara en René. Vrienden van Gerald die er vorig jaar ook bij waren. Ze zijn geen stelletje trouwens. Barbara valt bij de heren goed in de smaak nadat we haar navelpiercing mochten bewonderen. Ook de andere dames van ons clubje, Monique, Willy, Natasja en Susan vermaken zich kostelijk. Helaas wil de DJ van Club van Buren de nummers niet echt lang draaien. Zit je goed en wel in het lied (Fireball), draait hij alweer het volgende nummer. Een beetje irritant is dat wel. Dat neemt niet weg dat de mannelijke ober alle aandacht krijgt van onze dames. Hij heeft er duidelijk geen probleem mee. Zolang hij maar de biervoorraad blijft aanvullen. Langzaam maar zeker begeven de vermoeide lopers zich richting uitgang. Stefan, met een tijd onder het uur, is de snelste onder de aanwezigen. Hij danst er nog vrolijk op los. Totdat ook hij besluit om te gaan. Samen met Monique en een ander loopmaatje gaat hij met de auto terug. Onderweg nog opgehouden door een bewoner van Nijmegen die een piano naar boven aan het sjouwen is. Ze bieden aan om mee te helpen, maar dat mocht niet baten. Na wat gehannes van Stefan en het geven van aanwijzingen door Monique blijkt de doorgang te smal. Verspilde energie dus en die was al laag. Nadat ook Barbara van de mannen afscheid heeft genomen vinden wij het ook welletjes. Rond 19.00 uur lopen we met z’n zessen (Bas, Werner, Natasja, Susan, Willy en ik) richting station. Om 19:23 uur vertrekt de trein. Helaas, die gaan we niet halen. Eerst zal Smullers ons moeten belonen met een vette hap. We nemen allemaal iets te eten en om 19:53 uur gaat de volgende stoptrein. Aankomsttijd in Eindhoven: 21:11 uur. In de trein checken we onze eindtijden en appen we er op los. Bij aankomst op station Eindhoven hebben Werner, Susan en ik er nog geen genoeg van. Wij nemen nog een afzakkertje bij Plein 4 in de Dommelstraat. Na een koffie en een wijntje eindigt hier deze enerverende dag. Susan stapt op haar fiets, Werner neemt de bus en ik loop zo goed en zo kwaad als het kan richting huis. 23:00 uur. Maria vraagt of het een avondwedstrijd was. Eh… ja, ook!!
