Vakantie-perikelen.

 

Preparation

 

De zomer is nagenoeg voorbij. In de twee maanden na mijn laatste wedstrijd, de Karpenrun, heb ik wel doorgetraind. Op één week na in juli. De week voor mijn 55e verjaardag heb ik samen met Maria genoten van een heerlijk weekje weg naar Mons (Bergen) in België. Maria wilde wel eens reuzenpanda’s in het echt zien. In dierentuin Pairi Daiza, dichtbij Mons, zit sinds april dit jaar een koppel reuzenpanda’s. Prachtige dieren en zelfs ik was onder de indruk. Iedere avond hebben we een restaurantje gezocht en gevonden om eens lekker van al dat heerlijks te genieten. Dat heb ik geweten. Bij thuiskomst gaf de weegschaal 2,5 kg meer aan dan die laatste keer voor de vakantie. Tijdens de trainingen die volgden, had ik het zwaar. Het tempo van 11,5 km/u kon ik in de lichte week nauwelijks volgen. Ook kreeg ik wat last van mijn rechter enkel en soms mijn knie. Een beetje zeurderig gevoel. Last van PHPD dus: Pijntje Hier, Pijntje Daar. Zelfs 11 km/u was niet gemakkelijk. In de zware week ben ik daarom maar een keer meegegaan met de groep van 10,5 km/u. Dat beviel prima, een relaxed tempo voor mij. Vanaf nu zit ik in de categorie Mannen 55 en dan is iedere nieuwe afstand die ik finish weer een Persoonlijk Record. Niet echt natuurlijk, een PR is pas een PR als het ook écht je snelste tijd is ooit.

Op de koffieavond van augustus bij Eindhoven Atletiek werden eindelijk de jarigen van augustus, maar ook van juli toegezongen. En daar hoorde ik dus ook bij. De overheerlijke vlaai van Bakkerij Michiels die ik had meegenomen, ging er goed in. Op de donderdagochtend train ik nu ook weer met meer regelmaat. Op weg naar de Halve Marathon van Eindhoven moeten er kilometers gemaakt worden. Samen met Susan loop ik rond de Genneper Parken en de High Tech Campus.

 

Op de zaterdag een week voor deze wedstrijd, gaf Ben een flink zware ONME training. Rondom de Karpendonkse Plas moesten we 4 grote ronden lopen van 2.300 m, elk in een verschillend tempo: je wedstrijdtempo op de Halve en een sneller tempo dan dat. Op dinsdag (de koffieavond) liep ik mee met groep 11-11,5 km/u. Deze gecombineerde groep liep met Patrick richting Son en vervolgens via Ekkersrijt terug. Met 13,8 km in 5.31 min/km was dit een fijne training. Donderdag heb ik overgeslagen in verband met een Vrijwilligerspunt bijeenkomst op die ochtend. Op de wedstrijddag kom ik dus goed uitgerust aan de start.

 

Warming-up

 

Martijn Schuurman heeft besloten om met me mee te gaan. Gelukkig maar, want niemand van onze groep voelde zich geroepen om mee te lopen. Werner, die vorig jaar de 1e editie wel meeliep, gaat nu op zondag de testloop voor de Halve Marathon lopen. Zo ook Bas, Natasja, Wilko, Susan, Willy, Monique en nog een aantal anderen. Ik haal Martijn op om kwart voor vijf. De wedstrijd, die om zes uur start, begint op de atletiekbaan van GVAC. Hier ben ik nog nooit geweest en ik moet zeggen dat het er schitterend uitziet. GVAC maakt gebruik van de accommodatie van het Sondervick College. We komen op tijd aan maar helaas, een parkeerplaats is moeilijk te vinden. Na vijf minuten zoeken zie ik ineens een plekje verassend dichtbij. We halen ons startnummer in de hal op, nadat we op de grote niet-alfabetische lijst ons nummer moeten zoeken en moeten doorgeven aan de dames achter het tafeltje. Ik twijfel of ik een singletje zal aantrekken. Ondanks de temperatuur van een graad of 18 is er wel een dreigend onweer op komst, maar de zon breekt ook af en toe door. Toch maar een singletje. We lopen samen als warming-up een paar honderd meter over het fietspad heen en weer en gaan dan op weg naar de start. Ondertussen komen we toch een paar  bekenden tegen: Peter Rossieau (en ook Carla met Lorenzo), Harm-Jan, Marie-José Foolen, Jos van der Linden, Stefan van Happen en Luc Krotwaar. Ook Maurice zou er zijn, maar hem zien we voor de start niet. Verder heb ik nog een ander klein probleempje: mijn Garmin horloge was zo leeg, dat zelfs de tijd niet meer aangegeven stond. Ik heb dus mijn oude Ascot van de Lidl maar weer eens opgesnord om zo toch onderweg wat informatie te krijgen.

 

The run

 

We staan redelijk vooraan, een meter of tien van de startlijn. Dat betekent wel dat we in het begin door aardig wat lopers worden ingehaald. Ons tempo ligt niet al te hoog: 5:15 min/km. Als we het eerste kilometerbordje nog moeten tegenkomen, heeft Wilko ons al gespot. Op de Knegselseweg zet hij ons samen op de foto, nu nog fris. We gaan nu richting Oeienbosch en lopen drie kilometer lang door een schitterende omgeving. De zon schijnt prachtig door de bomen. Ik vind het tempo net iets te traag en zeg tegen Martijn dat ik wat versnel. Ik vind aansluiting bij iemand met een shirt van runnersgroep Instituut Noteboom uit Eindhoven, die me zojuist inhaalde. Het is startnummer 190:  Wim van Kessel (eindtijd 2:40 min na mij). Aangekomen bij de Steenselseweg ga ik rechtsaf en 300 meter later weer rechts. Anderhalve kilometer later ben ik weer op de Knegselseweg. Daar sluit ik aan bij iemand met een shirt van de Venloop 2014: startnummer 51702, Rick Dijkshoorn (eindtijd 20 seconden voor mij). Met hem loop ik een tempo van ongeveer 5:10 min/km. Op het moment dat ik denk dat we weer de atletiekbaan moeten opdraaien voor het tweede rondje, moet ik eerst nog 800 meter heen en weer voor het Sondervinck College langs. Dat is even een psychologisch pijnpuntje. Ik hoor mijn naam roepen en zie Maurice in tegengestelde richting voorbij komen. Hij is op de weg terug na een moeizame periode. Vlak voordat we de atletiekbaan opdraaien, wordt mijn medeloper aangemoedigd door zijn vrouw en zoontje. Leuk.

 

Nu de tweede ronde van acht kilometer en het zit er weer op. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Mijn medeloper houdt het tempo er goed in. Op het tien kilometerpunt klok ik 52:00 min precies. Martijn loopt nog steeds enkele honderden meters achter me, maar na een kilometer of twaalf begint hij meer tempo te maken. Hij kan aansluiten bij iemand die 5:00 min/km loopt en komt zo steeds dichter bij mij. In de laatste kilometer loopt hij ineens naast me. “Kom op Arno” zegt hij, om me vervolgens in te halen. Dat laat ik uiteraard niet op me zitten en met een uiterste krachtinspanning kom ik op het laatste rechte eind op de atletiekbaan weer naast hem en passeer hem. Met een krachtige versnelling haalt hij mij weer in zodat hij 1 seconde sneller is in de eindtijd. Die eindtijd is uitstekend: ik klok 1:23:00 maar de officiële uitslag zegt 1:23:03. Een minuut sneller dan mijn PR van vorig jaar bij de Libertyloop in Geldrop. Dat had ik niet verwacht. Voor het eerst sinds de Zevenheuvelenloop in november 2013 weer een PR. En dus straks een Mars van Heather!

 

Cooling down

 

Meteen na de streep krijgen we een plastic tas vol folders en een lap stof met reclame van de Veldhoven 10 Miles. Ik heb geen idee wat het  moet voorstellen. Misschien voor op je hoofd, maar het blijft iets raars. We halen ons jasje op in de kleedkamer en Martijn besluit om twee worstenbroodjes weg te werken want hij heeft honger. Op vertoon van het startnummer krijgen we er één gratis, wat een meevaller is. De kwaliteit laat helaas te wensen over. De worst is niet warm en uiteindelijk eten we er maar één op, de rest kan zo de Kliko in. Jammer. Ik kreeg er zelfs maagkrampen van… Terugkijkend kan ik tevreden zijn. Het tempo was goed (5:10 min/km gemiddeld). Mijn reservehorloge deed het goed en ik heb geen PHPD meer. Met nog zes weken voor de Halve Marathon van Eindhoven moet ik nog heel wat kilometers lopen, maar deze wedstrijd brengt mijn motivatie weer omhoog. De vakantieperikelen laat ik achter me. Op Naar (de Halve) Marathon Eindhoven! (ONME)