AFZIEN !!

 

 

Preparation

 

De tweede wedstrijd in deze hardloopmaand is er één die ik nog nooit heb gelopen: de Maasdijk Marathon. Het parcours loopt van Oijen naar Ravenstein over de dijk langs de Maas. Een ex-collega wees me een paar jaar geleden op deze wedstrijd, maar hij valt altijd samen met Maastrichts Mooiste. Die laatste heb ik al drie keer gelopen dus werd het wel eens tijd voor iets anders: de Maasdijk Marathon dus. Ik heb nog drie enthousiaste medelopers weten te strikken: Natasja, Bas en Werner.

 

Warming-up

 

Bas biedt aan om te rijden richting Ravenstein. Om 11 uur spreken we af op de parkeerplaats bij Eindhoven Atletiek. De weersverwachting is redelijk: een graadje of 20. Ideaal, zou je denken. Vorige week tijdens de Van Gogh Loop liep het nog tegen de 30 graden. Volgens mij kun je na afloop in Ravenstein niet douchen dus ik neem vandaag geen schone kleding mee, alleen een schoon shirtje. Aangekomen in Ravenstein zoekt Bas een parkeerplaats bij het NS station. Vanaf hier vertrekken bussen richting de start in Oijen. Voor de bussen melden we ons bij een dame die checkt of er wel betaald is voor de bus. Op een niet-alfabetische lijst - zeer handig voor haar - zoekt ze onze namen. Natuurlijk staan we daar op dus we mogen plaatsnemen in de 2e bus met nummer 1 achter de vooruit (!). Heel logisch… Er is plaats genoeg in de bus. Nog voordat we om 11.45 uur vertrekken heeft Natasja het toilet in de bus al gevonden. Nadat we zijn aangekomen in startplaats Ooijen zoeken alle medereizigers de ruimte op waar we ons startnummer moeten ophalen. Op naar ’De Schaapskooi‘ dus. Een DJ verwelkomt ons op het pleintje voor dit gemeenschapshuis. Als de startnummers op hun plaats zitten, krijgen we een lekker bakkie koffie van Natasja. De tassen leveren we in en kunnen we, als het goed is, later bij de finish weer ophalen. Dan is het tijd voor de gezamenlijke #selfie. Bij de derde poging zijn we tevreden en vervolgens kunnen onze loopvrienden op Facebook zien dat we er klaar voor zijn. Na ook hier het toilet getest te hebben, gaan we richting de start, boven op de dijk. Daar komen deelnemers aan de hele marathon voorbij. Ik hoor mijn naam roepen en zie mijn ex-collega Michel Jacobs staan. We praten even wat en ik wens hem succes vandaag. Dan is het tijd om nog even languit in het gras te relaxen. Dit is onze voorbereiding op de 21 kilometer die gaan komen, want een echte warming-up zit er niet in vandaag. Er is geen ruimte om hier een paar honderd meter warm te lopen dus doen we even later een paar oefeningen om toch enigszins het idee te hebben dat we goed bezig zijn.

 

The run

 

We begeven ons boven op de dijk en om precies kwart over één mogen we vertrekken. De zon is inmiddels gaan schijnen en dat is voor nu wel lekker. Het plan is om op 5:20 min/km te starten. De eerste vier kilometer lukt dat aardig: 5:18 gemiddeld. We komen dan aan in het eerste dorpje op deze route: Macharen. Hier is het een gezellige boel. Er staan aardig wat mensen langs de kant om ons aan te moedigen. De vijfde en zesde kilometer gaan een seconde of acht per kilometer langzamer. Dat kan ook komen omdat ik bij de eerste spons-post misgrijp. De aangever laat de spons vallen en ik draai om om een nieuwe aan te nemen. De anderen lopen uiteraard door en ik sluit na enige tijd weer aan. Na acht kilometer komen we in het tweede dorpje: Megen. Hier is een echte tribune gebouwd en lopen we door een flinke menigte die ons aanmoedigt. Even later worden we, met de Megense kerk op de achtergrond, op de foto gezet. Op het negen-kilometerpunt steken we de N329 over. We lopen in een redelijk constant tempo. Vanaf de twaalfde kilometer gaan we weer een seconde of tien langzamer lopen. Niet zo erg, in dit tempo kunnen we toch rond 1:52:00 finishen. Met nog zeven kilometer te gaan, ongeveer bij Dieden en Demen, nemen Bas en Werner een kleine voorsprong. Heel langzaam lopen ze weg van Natasja en mij. Ik loop nu mijn ex-collega voorbij. Michel heeft het zwaar. Op de Maasdijk krijg ik het ook zwaar. De zon schijnt warm. Heerlijk zou je denken, maar het voelt aan als dertig graden. Bij achttien kilometer komen we Ravenstein weer in. Hier moeten we nog zo’n drie kilometer door het dorp. De negentiende en twintigste kilometer gaan voor mijn gevoel heel traag. Inderdaad: 5:40 en 5:44 min/km. Dit is nog langzamer dan mijn trainingstempo. Ik voel me niet helemaal super. Ik weet niet precies wat het is, maar het voelt anders als anders. Het gaat een beetje draaien in mijn hoofd en ik besluit te gaan wandelen. Dit is de eerste keer in 73 wedstrijden dat me dit overkomt. Hier baal ik zo van. Natasja roept: “Kom op Arno, we zijn er bijna”. Helaas, ik kan echt niet meer. Plots realiseer ik me dat ik afgelopen donderdagochtend nog naar Sanquin (Bloedbank) ben geweest en een halve liter bloed gedoneerd heb. Was dat dan wel zo slim? Is dit drie dagen later wel weer helemaal hersteld? Ik denk nu dat dat funest is geweest voor deze halve marathon. Domme jongen om te denken dat je wel weer hersteld bent in drie dagen. Niet dus! Ik wandel ongeveer een minuut en dan zie ik dat de laatste paar honderd meter ook nog eens een beetje omhoog gaan, de dijk op. Wow, mijn eindsprint die ik normaal de laatste honderd meter nog inzet, schiet er vandaag ook bij in. Op de finishlijn klok ik 1:55:32 min. Hoewel het twee seconden sneller is dan Eindhoven vorig jaar, had ik hier toch echt meer van verwacht. Nee, dit was niet mijn dag. Afzien was het.

 

Cooling down

 

Natasja is een minuut voor mij gefinisht (1:54:28). Dat verschil is mijn wandelminuutje. Werner zat twee minuten voor Natasja (1:52:19) en Bas weer twee minuten voor Werner (1:50:27). Na de finish krijgen we een mooie medaille, als je die tenminste betaald had en ook een blikje Fanta sinas. De plaatselijke super zal wel de sponsor zijn. Een banaan kan er ook nog bij. De plastic ‘goodie bag’ verdwijnt bij thuiskomst in de plastic container. De tassen kunnen we weer ophalen in een tent. In de omkleedtent is het aardig donker. Bas en Werner hebben de douchewagen ontdekt (die er dus toch is) en springen meteen onder de douche. Als we later met z’n vieren even gezellig nog op de dijk liggen uit te rusten, spotten we een paarse boxershort. Ik hoor nu ook dat er voor ons iemand liep waarbij het zo’n beetje ‘dun door de broek’ liep. Ik ben blij dat me dat niet is opgevallen. Natas heeft erg haar best gedaan om die dame nog in te halen want een erg prettig gezicht was het bepaald niet! Nu is ze er dus ook helemaal klaar mee: tijd voor de beloning: iets kouds drinken.

 

After party

 

We zoeken het terras op van café ‘Ons Thuis’. Radler, witte wijn en een paar bitterballen later lopen we terug naar de auto. Maar eerst wordt de plaatselijke ‘Jan’ op het terras nog toegesproken door Natasja: “Tot volgend jaar Jan, wel trainen hè?” Jan kijkt heel verbaasd, ach aan onze tijd kon hij niet tippen…. Bas weet de route naar de auto. Door het mooie dorp lopen weer terug naar het station, want daar staat de Mercedes nog netjes te wachten. Dankjewel Bas voor het vervoer en Natasja en Werner weer bedankt voor de gezellige dag. Joost heeft vandaag ook een halve marathon gelopen tijdens de Vaderdagloop in St. Oedenrode. Zijn tijd: 1:45:49. Een hele mooie tijd. Ronald, René en Marcel liepen de 10 Miles van Maastrichts Mooiste. Thuis zie ik tijdens het douchen dat ik verbrand ben in mijn gezicht en op mijn schouders. Dus toch. Het was écht wel warm…