Sproeiers en Sponzen
Preparation
Zaterdagavond voor Pinksteren. Mijn vierde Van Gogh Loop staat op het programma. Na een enerverende week zal het vandaag niet gemakkelijk gaan. Precies een week geleden had ik een afspraak met wat dames van de kledingcommissie van Eindhoven Atletiek, Cathy Grootenboer en Susan Smit. Maar ook Lieke Maas wilde bij deze afspraak zijn. Met drie dames eerst wat eten bij Radio Royaal en daarna gezellig het centrum in om nog wat te drinken. Eerst nog naar Café Kraay en Balder in de Strijpsestraat waar de vader van Lieke, Ad Maas, zal optreden met zijn band. Een trieste gebeurtenis gooide echter roet in het eten. De (stief)vader van Susan, Bert, overleed deze zaterdagmiddag. Susan, die zich ’s ochtends nog verheugde op de gezellige avond, moest uiteraard verstek laten gaan. Donderdag was de crematie en ik wilde daar graag bij aanwezig zijn om aan Susan te laten zien dat ik als loopmaatje met haar en haar familie meeleef. Dat werd erg gewaardeerd. De zaterdagavond is natuurlijk hierdoor toch anders uitgepakt als we dachten.
Warming-up
Om half zeven fiets ik richting Nuenen. Via de Winston Churchilllaan, waar ik het Eindhovens Dagblad aflever bij mijn schoonouders en de Sterrenlaan, ben ik een half uurtje later in het centrum van Nuenen. Bij sporthal De Drietip drop ik mijn tas in een kluisje en samen met o.a. Natasja, Bas, Joost en even later Maurice begeven we ons naar de start. Onderweg stuiten we op Carla, Peter en de kleine Lorenzo. Ook Peter loopt mee en Carla is deze week weer begonnen met haar looptraining. Bij het plantsoen komen we meer van onze loopmaten tegen: Ronald, René, Patrick en Michel. Even later ook Lieke, die hier haar eerste 5 km record gaat neerzetten. De meesten lopen 10 km, René 15 en Michel een halve marathon. Vanavond is het warm, misschien moet ik het ’heet‘ noemen. De speaker roept om half 8 dat het 28,7 graden is. Jeanette, een van onze trainsters op zaterdag, staat langs het parcours om ons aan te moedigen. We beloven om haar na onze finish een hug te geven zodat ze toch voelt dat we het waarschijnlijk zwaar hebben gehad. Als de halve marathon wedstrijd onderweg is, mogen wij ons opstellen achter de startlijn. Ik sta met Ronald, René, Bas, Natasja en Joost redelijk vooraan, maar zie dat Wilko en Werner nog hun plaats moeten gaan zoeken. Dat wordt achteraan ergens.
The run
En weg zijn we. De eerste meters is het hier standaard erg oppassen. Een veel te smalle weg voor al die lopers, maar gelukkig is dat maar een paar honderd meter. Die eerste kilometer gaat dan ook niet zo snel: 5:29 min. Ik haal na 500 meter Lieke in en vraag waar Cathy is gebleven. Die is er als een speer vandoor gegaan. Later ben ik haar ongezien voorbijgelopen. Als het enigszins kan, wil ik onder de 50 minutengrens eindigen vandaag. Of dat gaat lukken, is nog maar de vraag. De benauwdheid speelt aardig parten. Gedurende de dag heb ik zo’n twee liter vocht naar binnen gewerkt. En dat vervolgens ook weer geloosd. Maar de organisatie heeft beloofd dat er genoeg water en sponzen aanwezig zullen zijn en dat is ook zo. Bij het eerste punt mis ik de spons echter. Ik draai snel 2 meter terug om er alsnog één aan te pakken. Na een kilometer of drie besluit ik om het tempo wat te verhogen en laat Bas, Natasja en Joost achter me. Op de Broekdijk loop ik heel langzaam zo’n honderd meter uit, maar de voorsprong blijft lange tijd redelijk constant. Maurice maakt weer leuke actiefoto’s van ons, dank Maurice. Ik nader het einde van de eerste ronde van 5 kilometer en loop hier een oud lagere school-klasgenoot, Willie Oomen, voorbij. Ook zie en hoor ik dat Joop Quick me aanmoedigt. Dan ga ik de tweede ronde in. In Voirt, de lange weg richting het bos, hebben buurbewoners hun tuinsproeier voor ons aangezet. Dat is wel lekker hoor, onder zo’n douche doorlopen. Kilometer vijf en zes gaan redelijk, net boven de vijf minuten gemiddeld. In de negende kilometer, op de Broekdijk, zie ik Stefan van Happen tegemoet komen lopen. Hij is net als 3e geëindigd op de 5 km. Knappe prestatie. Dan komt de laatste kilometer. Inmiddels is me wel duidelijk geworden dat een tijd onder de 50 minuten er niet meer inzit. Dan komt de nummer 1 van de halve marathon voorbij. Tja, die loopt toch wat sneller en hoeft nog maar één ronde, als ik er twee heb afgelegd. Ook de nummer 2 komt me nu voorbij en het lijkt me een leuk plan om zijn tempo te volgen. Eigenlijk loopt hij helemaal niet zo snel. Gezamenlijk komen we het laatste rechte eind op, hij links en ik rechts op het parcours. Maar hij moet nog een ronde en ik ga finishen. En links moet er gefinisht worden dus ik passeer hem links en versnel mijn tempo. Hee dat is leuk, hij krijgt een flink applaus, maar ik voel dat dat ook voor mij is. Als ik mijn Garmin indruk, staat die stil op 51:58 min. Als ik in de officiële uitslag kijk, staat daar jammer genoeg een verkeerde eindtijd. Jammer, één minuut langzamer, maar ik weet beter. Ach, we hebben deze maand nog een kans tijdens de Karpenrun voor een snellere tijd.
Cooling down
Ronald is al gefinisht maar even later sluit hij aan bij Kirsten Marinussen, ook een loopster van Eindhoven Atletiek. Zij is bezig aan haar eerste halve marathon sinds jaren. Michel is twee ronden de haas geweest en nu loopt Ronald in de laatste ronde met haar mee. En dat heeft effect want ze eindigt als derde vrouw en staat even later op het podium. Een mooie prestatie! Jeanette is nergens meer te bekennen. Geen bezwete lichamen voor haar dus. Natasja en ik lopen terug naar de sporthal om te douchen. Als we daarna teruglopen naar het centrum stuiten we voor de sporthal nog op Timothy Karanu. Tim is altijd in voor een praatje. Ik vraag hem hoe het ging. “Oh, wel goed hoor” antwoordt hij. Ik vraag of hij tevreden is en ja dat is hij wel. “Eerste is toch goed?” Ja duh… Hij wint dus gewoon de 10 km in 33:10 min. En waar zijn de bloemen dan, vraag ik me af. “Die heb ik aan een vrouw gegeven”…. Oké, Tim tevreden, vrouwtje ook tevreden ga ik vanuit. We lopen terug naar Café Schafrath waar we Lieke en Cathy met haar Pierre tegenkomen. En ook Rinus, niet de trainer, maar de hond van Lieke. En daar is ook een vriend van Lieke, Michael Schoenmaker, Paralympisch kampioen op de 50m schoolslag in London 2012. We hebben een interessant gesprek over topzwemmen en recreatief hardlopen. Het wordt nog een gezellig avondje en de gevreesde regenbui drijft over. Voor middernacht nog fiets ik, via de Sterrenlaan met Joop terug naar huis. Morgen is het Pinksteren. ´s Avonds zullen we dan de verjaardag van Monique vieren met een paar loopmaatjes. En dat dat gezellig gaat worden staat al vast. Natuurlijk!
