Wat een gezelligheid!

 

 

Preparation

 

De weersvoorspellingen zijn belachelijk. Nog warmer dan twee jaar geleden. Toen was het 18 graden, nu voorspellen ze 22 graden of nog warmer. De bedoeling is dat ik mijn PR vandaag verbeter. Of dat gaat lukken met deze temperatuur is nog maar de vraag. Met Twan en Susan spreek ik af dat we om half twaalf op het station zijn om samen met de trein richting Venlo te gaan. Op zaterdag komt Susan echter met de vraag of ik met haar met de auto mee wil. Dat is zeker zo gezellig dus zeg ik ja. Ook Twan mag mee, dus zo gebeurt het dat Susan op zondagmorgen voor mijn voordeur staat en Twan en ik op de Boschdijk staan te wachten. Even een kleine hapering in de communicatie. Gelukkig weet Ferdie dat we net de deur uit zijn. Susan pikt ons op de ventweg van de Boschdijk op en kunnen we op weg naar Venlo. De Belgische navigatiedame geeft aan dat we de eerste afslag bij Venlo moeten hebben. Volgens Twan kunnen we beter nog wat doorrijden. Dat doet Suus en even later staan we in een file bij een rotonde. Daar moeten we rechtsaf en dan kunnen we parkeren bij de trainingsvelden van VVV Venlo. We lopen naar stadion ’De Koel‘. Vandaar vertrekken we met de pendelbus naar de start, nadat Susan en Twan eerst nog een bezoek hebben gebracht aan het sanitair naast het stadion.

 

Warming-up

 

De pendelbus brengt ons naar het grote veld bij de start. Daar is het een gekrioel van mensen. Susan kleedt zich snel even om tussen een paar machines. Niemand die het in de gaten heeft. Alleen wij natuurlijk. Donderdag heb ik bij Eindhoven Atletiek nog een singletje van de club aangeschaft. Reclame maken voor de club en we vallen natuurlijk op tussen al die lopers. Als we onze outfit in orde hebben voor de race moeten we onszelf nog insmeren tegen de zon. Ik mag Susan nu legaal ’onder handen‘ nemen. Zij zal nu zeker niet verbranden. Mijn schouders worden ook vakkundig ingesmeerd door de zachte handen van Suus. Hmmm… Dan een ’selfie‘ voor op Facebook. De hele wereld weet nu dat we hier gaan starten. We lopen richting de trailers om onze tassen in te leveren en komen dan Marcel tegen, op weg naar een sanitaire stop. Eerst levert Susan haar tas in, dan Twan en als laatste moet ik zoeken naar de trailer die mijn tas gaat bewaren. Dan op weg naar het startvak. Voordat we daar in kunnen, staan we zeker een kwartier voor het hek te wachten. Een warming-up zit er vandaag niet echt in, want de wachttijd in het startvak is veel te lang om vooraf een warming-up te doen. Op het moment dat het startschot klinkt, worden duizenden blauwe en oranje snippers de lucht in geknald. En dan is het nog dertien minuten wachten voordat wij de startlijn passeren. We zien langs het hek een paar leden van EA staan die ons toeschreeuwen. Leuk.

 

The run

 

Het is zover. Eindelijk mogen we een kleine twee uur ons best doen in het Limburgse landschap. We mogen laten zien, vooral aan onszelf, dat we de trainingsuren nu effectief kunnen omzetten in snelle wedstrijdkilometers. Een paar honderd meter na de start staat Henri langs de kant. Toevallig zien we hem. “Henri, waarom loop je niet mee?” vragen we. Hij heeft net de tien kilometer gelopen, zegt hij, vandaar dus. We spreken met z’n drieën af, dat we gaan starten in een tempo van 5:15 min/km. Helaas, het lukt niet. Met een doorkomsttijd van 27:07 min. op 5 kilometer lopen we achter op ons schema. De eerste zes kilometer zitten we daar gemiddeld tien seconden boven. De drukte op het parcours en het vrij achteraan starten in het startvak, zijn er de oorzaak van dat we teveel lopers moeten inhalen. We komen niet in ons ritme en dat is funest in deze warmte. Gezellig is het zeker wel en Suus en ik krijgen tegelijk kippenvel van de stevige dancetracks die we overal horen: Happy, happy, happy. Kilometer zes t/m tien gaan gelukkig wat sneller (doorkomst in 53:55 min. op de 10 km). Niet snel genoeg voor Twan, want hij gaat op het moment dat we halverwege zijn en net langs een klooster lopen, verder versnellen. Susan en ik blijven bij elkaar en het tempo daalt weer in het derde kwart van de wedstrijd. Dat komt mede door het smalle fietspad op de dijk langs de Maas. Het is daar moeilijk passeren. Na het fietspad draaien we het viaduct op en lopen een stukje langs de snelweg. Daar is gelukkig meer ruimte om te passeren. Bij de waterpost nemen we snel een bekertje en even later passeren we het REXONA fotopunt. De sponsor die zorgt voor video’s van alle lopers heeft een eigen fotopunt. Handig, ware het niet (blijkt achteraf), dat als ik een keuze moet maken uit het overzicht, ik moet kiezen uit maar liefst 26 keer dezelfde foto. Foutje, bedankt. Plotseling horen we onze naam roepen. Het is Henk van Aspert, twee jaar geleden hier in Venlo nog door mij gepasseerd op de finishlijn. Samen met Maurice de huisfotograaf, moedigt hij ons aan. Maurice knipt twee spontane foto’s. Vanaf hier, Hout-Blerick, gaan we het laatste kwart van de wedstrijd in en willen we het tempo nog wat verhogen. Door de toch wel hoge temperatuur lukt dat niet helemaal. De laatste keer de snelweg over en dan de slotkilometer in. We moeten een groep van tien oranjehemden passeren. Nee, geen Holland supporters, maar Duitsers. Ze zwaaien en juichen naar alle supporters langs de kant en lopen zeer breeduit. Achter ons horen we de ambulance aankomen met sirene en zwaailicht. Als we met veel moeite de Duitsers zijn gepasseerd, zien we langs de kant een loper op de grond zitten met een aantal mensen eromheen. Ogenschijnlijk is er niets aan de hand. Wij moeten door. En we gáán door. De laatste meters vliegen voorbij en daar is dan eindelijk de finishboog. Ik pers er zoals gewoonlijk nog een eindsprintje uit en Suus heeft het nakijken. Toch wel een beetje gemeen van me. De winnaarsmentaliteit wint het van de ’samen uit, samen thuis‘-mentaliteit. Sorry Suus, de volgende keer gaan we hand in hand over de streep.

 

Cooling down

 

1:54:00 staat er op mijn Garmin. Dat is nou net 21 seconden teveel voor een persoonlijk record. Teleurstelling bij mij. Susan zit drie seconden achter mij en loopt gelukkig wel een PR. Uiteraard feliciteer ik haar! Helaas heeft haar chip niets geregistreerd op de finishlijn. Geen officiële eindtijd en dat is wel jammer. Twan staat ons op te wachten en heeft ook een PR gelopen: 1:51:18. Heel knap. Even later zien we ook Ronald, René, Marcel. Wilko en Martijn Lassche. Geen van allen een PR. Daaruit blijkt maar weer eens dat wij toch wel een goeie wedstrijd hebben gelopen. De teleurstelling bij mij verdwijnt dan ook weer snel. Na de finish zijn waterbakken met bekers geplaatst om de eerste dorst te lessen. Daar maken we met z’n allen gretig gebruik van. Ook het flesje sportdrank en de banaan zijn welkom. René, Ronald en Marcel vertrekken richting Hotel Puur en ook wij worden door hen uitgenodigd mee te gaan naar de kelder. Susan, Twan en ik lopen naar de trailers om onze tassen weer op te halen. Dan komen we Anita weer tegen. Leuk. Als we even later de omkleedplek weer opzoeken, verdwijnt Suus weer achter een grote machine. Hoewel ik zeg dat ze zich niet hoeft te schamen met zo’n slank lichaam, trapt ze er uiteraard niet in. Wij mogen blijven raden…. Wij mannen kijken niet zo nauw en voor men het in de gaten heeft, hebben we ons al weer in onze normale outfit gehesen.

 

After Party

 

We gaan op weg naar Hotel Puur en zien daar ook George. Broodjes en tomatensoep staan al voor ons klaar. Heerlijk. We zoeken even later de gezelligheid buiten op en zien dat de organisatie de boel alweer aan het opruimen is. De binnenstad van Venlo is nu het domein van lopers die zichzelf belonen met een flinke dosis alcohol. Als Ronald, René, Marcel en George richting het station gaan, blijven Susan, Twan en ik nog even hangen. Nagenietend van de sfeer. De laatste pendelbus richting de auto is reeds om 18 uur vertrokken. Dan gaan we maar lopen, dat hebben we nog niet gedaan vandaag. Onderweg komen we een cafetaria tegen. De hongerklop heeft tijdens de wedstrijd niet toegeslagen, maar nu hebben we toch wel trek. Suus en Twan in een friet zuurvlees, ik hou het op frietje met satésaus. De Limburgers die even later aanschuiven hebben respect voor ons, als ze onze medailles zien. In beschonken toestand hebben ze het gezellig en wij lachen mee. Dan op weg naar de auto van Susan. Eenzaam en verlaten staat hij daar bij de trainingsvelden van VVV Venlo. Gelukkig maar. De terugweg wordt ingezet en onze sportieve taxichauffeuse brengt ons weer thuis. Bedankt Suus voor de taxirit. En allebei bedankt voor de sportieve en gezellige dag. We zijn weer goed bezig geweest.