Weer eens een snelle tijd!

 

Preparation

 

Een week voor de Venloop staat deze jubileumwedstrijd van AVGM op het programma. Vorig jaar viel die tegelijk met de Venloop zodat ik hier niet van start kon gaan. Nu gelukkig wel. Het is altijd een leuke wedstrijd in Best dus ik loop hier graag. Vandaag staat voor mij de 14 kilometer op het programma. Ook Henk Bressers loopt deze afstand. Willy, Natasja, Bas, Monique en Ronald lopen 10 kilometer, René Bos de halve marathon. Vandaag heb ik geen auto tot mijn beschikking dus moet ik het vervoer regelen. Gelukkig kan Monique mij komen halen, nadat ze bij de atletiekbaan Ronald en Eric Crombaghs al heeft opgehaald. Ik loop richting Boschdijk zodat ik zo kan instappen, maar er wordt me vriendelijk verzocht richting begraafplaats te lopen. “Hardlopers zijn doodlopers” zegt men soms, maar daar ben ik het totaal niet mee eens!

 

Warming-up

 

In Best aangekomen is het al aardig druk. Monique parkeert haar autootje in de berm, nadat ze bijna Bas en Natasja op haar motorkap had zitten… Nee hoor, daarvoor moest ze nog een meter naar rechts, dan was dat gelukt. We willen ons startnummer ophalen in het clubgebouw van AVGM, maar we hebben weer niet goed opgelet. De accommodatie is het laatste jaar aardig opgeknapt en uitgebreid. Nieuwe tennisbanen ernaast en een nieuw clubgebouw van de tennisclub. Daar moeten we ons startnummer ophalen. Ik probeer met mijn nieuwe magneetjes het nummer op mijn Eindhoven Atletiek-shirt te bevestigen, maar daar komt meer bij kijken dan ’even‘ vastklikken. Buiten dus maar even mijn shirt uitgetrokken, om vervolgens het nummer er deze keer wel recht op te bevestigen. De tas brengen we naar het kleedlokaal van AVGM. Samen met Natasja en Bas loop ik een rondje op de atletiekbaan. Als we over de finishlijn lopen, zien we daar een groot elektronisch scorebord. Een nieuwe service van MyLaps. Als je straks over de finish loopt, zie je meteen je netto eindtijd. Willy komt ons nu tegemoet lopen en we gaan ons opmaken voor de start. Eerst staan we met z’n allen aan de verkeerde kant. We moeten natuurlijk wel over de startmat voor de tijdregistratie. Er zijn startvakken gemaakt, afgezet met rood-wit lint. Daar staan eindtijden bij en wij stellen ons op bij 1:45 tot 2:15. Dit is natuurlijk een halve marathon tijd.

 

The run

 

Dertien seconden na het startschot passeer ik de startlijn en we beginnen met driehonderd meter op de startbaan. Vervolgens gaan we links de rotonde op en weer links de wijk in. Dan door Heivelden-Zuid over het fietspad van de Heikantweg. Na anderhalve kilometer lopen we het bebouwde gebied uit en even later gaan we rechts af om een kilometer lang de mooie route langs het Wilhelminakanaal te volgen. Daarna weer rechts richting Bestse en Oirschotseweg, dan rechtsaf en het rondje is compleet. De eerste kilometers gaan net boven de 5:00 min/km maar ik wil vandaag iets sneller. Bas, Willy en Natasja blijven nu wat achter. Geen probleem, Bas is een uitstekende haas voor deze twee kanjers. Ik loop nu wat mee met een andere loper van Eindhoven Atletiek. Van gezicht ken ik hem, maar niet van naam. Het blijkt Ron van Anholt te zijn, hij traint meestal op woensdag. We houden twee kilometer lang hetzelfde tempo aan van 4:53 min/km. Ondertussen loop ik ook René voorbij, die zijn halve marathon wil volbrengen in 5:00 min/km gemiddeld. Bij de bocht naar rechts op de ringweg haakt mijn (op dat moment) onbekende clubgenoot af, het gaat hem te snel. Onvermoeibaar loop ik door. De eerste ronde zit er op en ik ga in hetzelfde tempo door. Alleen kilometer negen is wat langzamer: 5:00 minuten. Daarna gaat het weer sneller. Ik voel me super en zie dat ik bijna niemand direct achter me heb. Honderd meter voor me loopt de volgende die ik wil inhalen. Dit lukt al vrij snel. Ik zie een verschrikkelijk donkere lucht aankomen. Het is maar te hopen dat we het droog houden. In mijn eentje houd ik de versnelling er goed in en kilometer twaalf gaat zelfs in 4:47. Op de Oirschotseweg word ik ingehaald door de uiteindelijke winnaars van de halve marathon. Dat tempo is natuurlijk niet te volgen. Als ik rechtsaf weer de ringweg opdraai voor de laatste kilometer, komt er ineens een geel shirtje van GVAC voorbij. Een oudere man wil nog voor me eindigen. Dit is mijn eer te na dus volg ik zijn tempo. Op dat moment is dat 4:41 min/km. Er wordt een schitterende foto gemaakt van hem en mij vijfhonderd meter voor de finish en vlak daarna komt de bocht naar links richting de atletiekbaan. Ik haal hem in de binnenbocht weer in en begin aan mijn laatste meters op de baan. Daar staan mijn supporters me op te wachten. Monique en Ronald lopen nog wat meters met me mee. Ronald zelfs tot de finishlijn. Ik pers er nog een geweldige eindsprint uit en finish in 1:09:42. Op het grote scorebord staat meteen mijn naam met die tijd. Met deze tijd ben ik 19e van de 92. Niet slecht dacht ik. De eerste vrouwelijke recreant op deze 14 km eindigt zelfs nog na mij. De ’oude‘ man blijkt Rien Vlemmix van GVAC te zijn, geboren in 1947. Hij finisht 21 seconden na mij. Toch knap van hem.

 

Cooling down

 

Meteen na de finish kan ik een keuze maken uit een doosje met (onbekende) inhoud of een GSM armband. Ik kies het laatste. De lopers van de 10 km zijn natuurlijk al binnen en hun tijden zijn fantastisch. Ronald en Monique lopen beiden een PR op de 10 kilometer, respectievelijk 44:07 en 44:11, waarmee Monique de TWEEDE vrouwelijke recreant is op deze afstand. Willy loopt ook een PR: 49:53. Helaas is ze haar chip vergeten en daardoor is de tijd niet officieel geregistreerd. Natasja loopt vervolgens 50:21 en is daarmee vierde. Onze loopsters van EA op 2, 3 en 4. Daar mogen we wel trots op zijn. Als we richting kleedkamers lopen, valt er een enorm pak hagel naar beneden. Alle lopers die nu nog op het parcours zijn, krijgen de volle laag. Gelukkig staan wij nu droog als daar ineens een kletsnatte Eric binnenkomt. Hij heeft er een halve marathon opzitten in een tijd van 1:17:47. Dat is nog eens een tijd. Super! Eric wordt daarmee EERSTE in zijn categorie 35 t/m 39. Het sombere weer is niet echt aantrekkelijk om nog wat langer te blijven. Monique en Ronald zijn inmiddels al terug naar huis en ik kan met Willy meerijden in haar Mini. Onderweg moet de ruitenwisser op supersnel, want het water valt nog steeds met bakken uit de hemel. Bedankt Willy voor dit taxiritje. Dit was weer een goede voorbereiding voor volgende week zondag: de Venloop.