Ik heb de smaak te pakken dus ben ik lid geworden van Eindhoven Atletiek. Deze vereniging is samengesteld uit de atletiekverenigingen Olympia en PSV. Zij organiseren jaarlijks enkele wedstrijden waaraan alle leden mee mogen doen. Eén daarvan is de Karpencross. Een wedstrijd waarbij je als recreant, en dat ben ik tenslotte, mag kiezen hoeveel rondjes je loopt van ongeveer 2 km. Mijn  bedoeling is om minimaal 2 ronden te lopen en als het goed gaat nog één erbij. Het parcours gaat  voor het grootste gedeelte over onverharde weg, met andere woorden: over het gras, door de zandbak over 2 hindernissen en door de bossen. Oftewel een echte cross.

 

Ruim voor de start om 10.30u ben ik aanwezig om mijn startnummer 30 en mijn huurchip op te halen. Inderdaad. De tijd wordt officieel geregistreerd. Ferdie is bij me om mijn droge kleding en mijn drinken te dragen en om wat foto’s te maken. Maria en Guido komen net na de start. Die is wat vertraagd, ik vermoed omdat de tijdwaarneming nog niet goed werkt. Het aantal deelnemers is 128, wat een podiumplaats natuurlijk in de weg staat…. Gelukkig heb ik een meeloper van de vereniging waarmee ik ook train op dinsdagavond en zaterdagochtend: Jacqueline Kasdorp. Het is voorlopig haar laatste “loopje” want over twee dagen krijgt ze een borstherstellende operatie. Daarna kan ze natuurlijk een tijd niet lopen.

 

Meteen al 30 meter na de start komen we een flinke plas water tegen op het gras. Dat begint goed. Natte schoenen en nog net geen natte sokken zijn het gevolg. Vervolgens twee honderd meter over het gras het sintelpad op richting een trap. Dan een paar honderd meter door het bos. Alle harde stronken zijn fluorescerend oranje geschilderd en dat is nodig want ze zijn bloedlink om over te struikelen. Vervolgens keren we om en lopen terug langs de Karpendonkse plas. Jacqueline krijgt het moeilijk en zegt dat ik door mag lopen. Ik kom bekenden tegen: Bart-Jan en Frederique van de Boogaard. We komen via de struiken weer terug op het grote veld waar een paar hindernissen wachten. Eerst een bergje, daarna nog een bergje en vervolgens 20 meter door de zandbak. En dat is best zwaar. Zeker als je al moe begint te worden. Ferdie ziet me en filmt me. Maria en Guido staan wat verder en zien me ook. Dan zit de eerste ronde van 2250 meter er op. Kom op, we gaan nog een rondje. Deze wordt natuurlijk nog zwaarder en er vallen wat lichte druppels. In het bos moet ik Bart-Jan ook laten gaan. Hij heeft toch al meer gelopen blijkt. Uiteindelijk vind ik het na twee ronden, 4350 meter dus, genoeg. “Arno Nieuwlaat komt hier binnen” wordt er omgeroepen. Leuk. Ik vergeet mijn stopwatch uit te drukken. Het zal onder de 27 minuten zijn en dat is een goeie tijd voor een beginneling. Volgend jaar maar drie of vier rondjes.